“The Bear” Üzerine: Kendini İfade Etmenin İhtişamı

“The Bear” sadece izlediğim bir yapım değil, içimde yankı bulan bir deneyimdi.

Her bölümde karakterlerin iç dünyasıyla, bastırdıkları öfke ve sevgileriyle, hedefle hayal kırıklığı arasındaki o ince çizgide kendimi buldum.

Dizi mutfakta geçiyor ama aslında hepimizin içindeki o kaynamayan çorbayı, pişmemiş hayatı, tam olamayan taraflarımızı anlatıyor.


Gerçek İfade


İnsanların kendini bu kadar açık, ham ve savunmasız biçimde ifade edebilmesi beni büyülüyor. “The Bear”de her karakter sanki kendi terapisine çıkmış gibi.

Ama terapist yok. Sadece birbirlerine çarparak, birbirlerine temas ederek iyileşiyorlar.

Bunu görmek beni hem ürkütüyor hem de rahatlatıyor. Çünkü hayat da öyle: kimse bize nasıl konuşacağımızı öğretmiyor ama yanlış anlaşıla anlaşıla bir dil kuruyoruz.


Neden Bu Diziye Tutuldum?


Çünkü ben insanın derinliğine inanıyorum.

Yaralarını, korkularını, hatta öfkesini bile anlamaya çalışıyorum. “The Bear” bunu sahici bir dille yapıyor.

Süslü değil. Sadece dürüst.

Ve dürüstlük, bu çağda en nadir bulunan şey.


Belki de…


Belki de bu diziyi, herkesin bağırdığı bir dünyada fısıltıyla anlatıldığı için sevdim.

Belki herkesin güçlü görünmeye çalıştığı bir zamanda, kırılgan olmanın da bir tür güç olduğunu hatırlattığı için.

Ya da belki sadece… ben de o mutfaktayım.

Karmaşanın içinde bir düzen ararken, bir yandan yanarken, bir yandan pişerken.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aydınlat, Isıt Ama Işığından Parça Verme: Eksiltme, Büyüt.

Resim
Bir mum diğer mumu tutuşturduğunda kendi ışığından hiçbir şey kaybetmez. Bu, her tutuşturmanın bir veriş, bir azalma olduğu anlamına gelmez. Işık, doğru aktığında eksiltmez; büyütür. Hayat yolculuğunda hepimize az ya da çok bir ışık verilmiş gibi hissederiz. Kimimizinki sıcak, kimimizinki keskin, kimimizinki titreşimli. Bu ışık; bilgimiz, sevgimiz, emeğimiz ya da sezgilerimiz olabilir. Ne olursa olsun, içimizde taşıdığımız bu ışıkla dünyayı nasıl aydınlattığımız, nasıl ısıttığımız aslında kim olduğumuzu belirler. Ama burada ince bir çizgi var: Işığımızla başkalarını aydınlatmak başka, ışığımızı parça parça sunmak başka. Biri büyütür, diğeri eksiltir. Bu farkı bilmek; kendini kaybetmeden vermek, tükenmeden paylaşmak, suistimal edilmeden sevmek demektir. Bazılarımız “faydalı olma” telaşıyla sürekli kendinden verir; zamanından, enerjisinden, inancından, hatta ışığından. Geriye dönüp baktığında, bir mumun yavaş yavaş eriyip yok oluşuna tanık olur gibi olur. Oysa mesele, başkalarının yolunu...
Devamı

Su Seni Kaldırır

Resim
​ Rüyamda suyun içindeydim. Yüzümde güneş ışığının yansıması vardı; sanki gökyüzü dalgaların üstüne uzanmış, ben de onun içinde nefes alıyordum. Bir anlığına unuttum tüm ihtimalleri, “ya olmazsa?” korkularını, fazladan taşıdığım yükleri… Su beni sararken, kulağımın derininde bir ses belirdi: tanıdık, sakin, güven veren… Babamın sesi. Kenarda duruyordu sanki. Telaş etmemi beklemiyordu. Sadece durdu, baktı ve yumuşak bir tonda söyledi: “Su seni kaldırır… sakin ol.” Cümlenin dinginliği ruhuma indi. O an hiçbir şey kanıtlamam gerekmiyormuş gibi hissettim. Ne çırpınmam, ne tutunmam, ne de kontrolü avuçlarımda sıkmam… Sadece kendimi bırakmama izin vermem yetti. Suyun içindeyken şunu fark ettim: Akış o kadar düşman değilmiş. Biz çoğu zaman batacağımızı sanıyoruz, oysa batıran çoğu kez korkunun kendisi. İçimde uzun zamandır sıkı duran bir düğüm o sahnede çözüldü. Güçlü görünmek, her şeyi bilmek, hep hazırlıklı olmak… bunların ne kadar ağır ve yorucu olduğunu rüyada hissettim. Suya teslim olduğ...
Devamı

Bu gerçekten güçlü bir metafor...

Resim
E n sıkıştığın, en umutsuz hissettiğin anda çiçek açmak… Zorlukların içinde bile kendini gerçekleştirebilmek, hatta belki tam da o sıkışmışlıktan beslenerek büyümek. Kurban psikolojisine girmeden en sıkıldığın anda üretmek, hemen yön değiştirebilmek, yeri geldiğinde destek istemek, yeri geldiğinde tek başınalığı kabul etmek, varoluşun ve ilerlemenin çözümü. Bu durumu kullanabildiğinde hiç açmadığın kadar güzel bir çiçek olarak açılıyorsun. En sıkıştığın anda en güzel fikirler, en güzel üretimler, en güzel sen doğuyor. Sonuç olarak; “Fırtınadan sonra bir gün, hiç ummadığın anda güneş doğuyor.”
Devamı